półwysep helski

W ubiegły weekend w Dzień Dobry TVN był materiał o fokarium w Helu. Jak tylko Hania zobaczyła foki, świat przestał istnieć! – Mamo, jedziemy do foków! – i tak w kółko. Nie pomagały tłumaczenia, że to daleko, że już tam byliśmy, że to, że tamto… Ba, nawet zapowiedź odwołania spotkania z kolegą Tymonem nie podziałała 😉 Do samego wejścia do auta niecni rodzice okłamywali swe dziecię, w drodze do Katowic na szczęście zasnęła 😉

Przedstawiam więc historię jednodniowej helskiej przygody Hani… Najpierw chcieliśmy wejść na latarnię morską, jedną z wyższych na polskim wybrzeżu. Jakie było moje zdziwienie, gdy niemiły pan poinformował mnie (nawet nie podnosząc wzroku znad gazety, kiedy pytałam, czy mogę przy nim zostawić wózek na czas wchodzenia na górę), że dzieci do lat 4 na górę wpuszczane nie są… Dziwne to bardzo, szczególnie, że nigdzie takowej informacji nie znalazłam. W ramach akcji protestacyjnej, pomimo deklaracji Kamila, że on posiedzi z Hanią na dole, żaden Szympruch na tarasie widokowym się nie pojawił 😉

Na sam kraniec Helu biletów już nie było, w związku z tym Hania mogła sobie po plaży pobiegać 😉

Po dłuższym spacerze do komercyjnego helskiego bulwaru, udaliśmy się do Fokarium. Spieszyliśmy się bardzo, żeby nie spóźnić się na karmienie. Na szczęście okazało się, że pośpiech był niepotrzebny – informacje w przewodniku były błędne 😉 W efekcie na miejscu pojawiliśmy się dokładnie pomiędzy karmieniami, które w sezonie są 3 razy dziennie – o 11.00, 14.00 i 17.00.
 

W fokarium było 6 zwierzaków. Hanka szalała! Przed rozpoczęciem karmienia, które tak naprawdę jest pokazem ćwiczeń, za które w nagrodę foki dostają rybki, prawie godzinę biegaliśmy od basenu do basenu, śledząc co chwilę pojawiające się ponad taflą wody zwierzęta 🙂

W końcu panna Hanna się doczekała!